Niks meer en niks minder. Pickup-trucks, auto's, brommertjes, motors, maar ook paard en wagen, ezels, handkarren, fietsen en voetgangers. Alles dubbel geparkeerd, iedereen toetert, iedereen duwt zich ergens tussen of voor. Qua kleden zie je maatpakken, spijkerbroeken, burkha's, hoofddoeken, keppeltjes en wat je maar kunt bedenken. En verder heb je natuurlijk de zwerfhonden en zwerfkatten die overal tussendoor te vinden zijn.

De minaretten maken je 's ochtends om vijf uur t eerst al even wakker, als je daarvoor in ieder geval sliep. Want juist vlak na vijf uur, in de eerste minuten erna, is het voor het eerst in de nacht even stil. De hele nacht door blijft het verkeer langskomen. Zeker hier, in downtown Cairo. Dicht bij alles, het sinds kort beroemdeTahrir-plein, het egyptisch museum en de nijl.

Als je de oudere delen van de stad binnengaat wordt dit gevoel van chaos alleen maar erger. Loop over de begaande paden, waar veel toeristen komen, en je zal extreem vaak aangesproken worden, of je hier wat wilt drinken, of je in dat winkeltje even wilt kijken, of je hier wat wilt komen eten. Er wordt je gevraagd waar je vandaan komt, en als je netjes 'Holland' antwoord, worden de grote steden standaard opgenoemd, of ze gaan zelfs in het nederlands door met hun verkooppraatje; 'Goedemiddag, limoenthee? of mangosap? Een whiskeytje na?'

Maar dit is het allemaal meer dan waard zo gauw je het juiste straatje of steegje inloopt. Alle mensen zijn de hele dag op straat en verkopen van alles. Er wordt in de deuropening een gietijzeren pot in vorm geslagen, of je ziet een meter verder een hamer en aanbeeld staan. Je kan madrassa's (islamitische scholen) binnenlopen, maar ook een moskee of kerk. Ga je een ander steegje in kom je bij een 200 jaar oud café, en bij de beste falafelplek van Cairo. Of je loopt eerst een stuk door een smerig, stinkende markt. Die verandert echter na een klein stukje lopen in een prachtige, authentieke markt, met allerlei soorten fruit, maar ook erg veel vlees (levend en dood). We kwamen bijvoorbeeld een vrouw tegen, die vijf levende eenden aan de poten mee naar huis sleurde. Even verderop zie je dan een pikzwart winkeltje, waar nog ouderwets steenkool of houtskool wordt verkocht. Dit soort steegjes leven vaak prachtige foto's op.

Op de juiste plekken ben ik vandaag in ieder geval geweest, dankzij Paul, een Amerikaan. We zaten beiden aan het ontbijt en hij vroeg naar mijn plannen, kwam daarna met behoorlijk wat tips. Aangezien hij zelf nog geen plannen had, bood hij aan om mij de oude stad te laten zien. Hij was zelf in Cairo omdat het hem de vorige keren goed was bevallen, en omdat hij zijn frequent flyer punten voor dit jaat nog moest halen, om zo de juiste status te behouden (als je zoveel per jaar vliegt, heb je dan volgend jaar weer bepaalde bonussen of kortingen, hoe amerikaans kan t worden). En dus is hij nog 'even' voor twee dagen (vanuit San Diego via Maui) naar Cairo gegaan.

Tot slot nog even: de reis was goed gegaan, behalve twee vertragingen van een half uurtje, één in de trein en één op schiphol. Ik kwam echter netjes op tijd in Cairo aan, en er stond iemand van het hostel op me te wachten met een auto. Deze man heeft mij, zoals het hoort (dus luid toeterend) naar het hostel gebracht.