Of nederigmakend, in het Nederlands. Maar sommige dingen kan je maar met één woord uitdrukken, in maar één taal. Maar 'humbling' is het juiste woord voor de tempel van Ramses II bij Abu Simbel.

Stel je het volgende voor: je staat om half 3 's ochtend op, doucht even, en maakt je klaar. Zoals afgesproken sta je netjes om kwart over drie in de lobby van je hotel, echter een half uur later komt je minibusje pas aanrijden. Je denkt bij jezelf: hmm, ik had dus ook best een half uurtje langer kunnen slapen.

In het busje blijkt dat het propvol zit met toeristen, je krijgt een plekje tussen de chauffeur en de reserve chauffeur (voor de terugweg). Je zit met je linker been gedraaid, omdat je je voet niet recht neer kan zetten, en je zit met dat zelfde been ook nog eens vastgeklemd tussen de stoel en één of ander ingebouwd apparaatje. Het busje rijdt naar een verzamelplaats, want blijkbaar moet er in konvooi naar Abu Simbel gereden worden. Rond half 5 komen de laatste busjes aan. 'hmm, ik had dus ook best een een uur langer kunnen slapen.'

Onderweg wordt er nog iemand opgehaald, die was de chauffeur even vergeten. De reserve-chauffeur moet maar uitstappen. Na een paar uur slaapt je been volledig, maar eindelijk rond kwart voor acht kom je aangereden bij de lokatie. Je kijkt tegen de achterkant van een betonnen nepberg aan. 'Hmm, waarom ben ik niet in bed blijven liggen.'

Na wat hoedenverkopers af te wimpelen, koop je je kaartje en loop je om de betonnen kolos heen. Langzaam verschijnt er een gigantisch beeld, een zittende Farao met een aantal vrouwen en kinderen kleiner afgebeeld tussen zijn benen. Daarna komen de beelden één voor één tevoorschijn, stuk voor stuk tien tot vijftien keer hoger dan een mens. Langzamerhand raak je een beetje onder de indruk.

Je neemt even de tijd om deze majestueuze beelden op je in te laten werken, en loopt langzamerhand naar de ingang. Vlak voor je naar binnen loopt kijk je links en rechts nog even omhoog, wanneer je je pas echt beseft hoe gigantisch dit monument is. Dit wordt je nog even extra duidelijk gemaakt door de tientallen zwoegende slaven die in de ingang afgebeeld staan.

Dan loop je naar binnen en word je adem van je weggenomen. Je staat in een extreem hoge onvangsthal, waar acht net zo indrukwekkende beelden van Ramses II je aan staan te kijken. Op de muren staan veldslagen afgebeeld, vijanden die vertrapt worden, gedood worden of om genade smeken. Er staan zeer grote aantallen strijdwagens en soldaten op de muur. En telkens komt, in diep reliëf, de grote Ramses II terug in beeld. Dit is werkelijk onbeschrijfelijk.

Langzaam wordt je door de Ramses beelden naar het binnenste heiligdom geleid, waar vier beelden staan: Ramses samen met de drie belangrijkste goden. Twee keer per jaar worden deze beelden 's ochtend vroeg door één enkele zonnestraal een aantal minuten verlicht.

Verder staat hiernaast ook de tempel voor Nefertari, één van Ramses II zijn vrouwen (en hij had er 42, waarvan alleen Nefertari een tempel heeft gekregen). Eigenlijk ben ik hier eerst geweest, maar voor het verhaal.... Je weet wel. Ook een erg mooie tempel, maar ik was echt heel erg onder de indruk van de tempel van Ramses II zelf. Om eerlijk te zijn denk ik dat ik, behalve vorig jaar in Dachau, nog nooit zo onder de indruk ben geweest.

Maar de chauffeur had het niet zo goed geregeld, hij moest dus zelf ook weer terug rijden. Omdat hij natuurlijk net zo vroeg eraf was als iedereen, was hij doodop, en viel op de terugweg gewoon in slaap achter het stuur. Is verder niks gebeurd, en er is daar midden in de woestijn weinig om tegenaan of in te rijden, dus dat viel mee. Ook werden we tijdens een pitstop wel heel snel weer terug het busje in gestuurd. Waarna hij zelf, vijf minuten voor aankomst, ook nog snel om een pitstop moet. Maar hij heeft van maar een klein deel van de passagiers fooi gekregen in ieder geval.

Wat heb ik verder nog gedaan: een dagje naar de hoge dam, tempel van philae en de obelisk in aanbouw geweest. Een erg interessante dag, voornamelijk de obelisk, met al de tempels en tombes die je hier vind is dit een aangename, zij het korte afwisseling. De obelisken werden altijd uit één stuk steen gehouwen, en deze obelisk is halverwege de werkzaamheden gescheurd. Hij kon dus niet worden gebruikt, en ze hebben hem in de steengroeve laten liggen, zoals ze ermee aan het werk waren. Hij zit nog vast in de rotsen dus.

Daarna een korte nijlcruise van twee nachten genomen, wel leuk om eens gedaan te hebben. Alleen door de snelheid heb je teveel last van de wind, en is het net te koud om het zwembad te gebruiken, of te zonnen. Deze nijlcruise heeft me nu naar Luxor gebracht, waar ik blijf tot ik terug naar Cairo ga.