Een roze-rode stad, half zo oud als de tijd

Is watJohann Ludwig Burckhardtin 1812 zei, toen hij Petra ontdekte. Daarvoor was deze oude stad honderden jaren verborgen geweest. Er woonden al mensen rond 7000 voor Christus, maar de stad zoals hij nu bekend is geworden is gebouwd rond twaalfhonderd voor Christus door de Nabateeers. Dit is een Arabisch handelsvolk, dat dankzij hun hoofdstad Petra rijk is geworden van de handel tussen Arabie, Egypte en Palestina.

Petra heeft meerdere ingangen, maar verreweg de bekendste en meest gebruikte is de Siq. Als toerist moet je hier sowieso doorheen om Petra te bekijken. De Siq is een kloof van anderhalve kilometer, vaak amper 5 meter breed, met wanden tussen de honderd en tweehonderd meter hoog. Zo gauw je hier doorheen bent, loop je recht tegen de schatkamer op, de mooiste en bekendste tombe van de Nabateeers. Net als alle andere gebouwen die de Nabateeers in Petra gebouwd hebben, is deze tombe niet opgebouwd uit stenen, maar uit de rotswand gehakt. Wel loop je hier ook tegen een gigantisch legertoeristen op, en dan is het nu alleen nog maar laagseizoen.

Maar dit is nog maar één van de vele tombes in Petra.Overal in de rotswanden vind je tombes, de één nog mooier en groter dan de ander. Voor een aantal tombes moet je een flink stuk omhoogklimmen, maar het uitzicht is dan ook prachtig. Ook is er een Amfitheater uitgehakt in de rotswand. Verder zijn er nog wat ´gewone gebouwen´ gebouwd door Grieken, Romeinen en Byzantijnen.

Ik heb drie dagen doorgebracht met wandelen in Petra, genoeg om alles rustig te kunnen bekijken. En ook genoeg om je voeten kapot te lopen, ik heb gelukkig geen blaren, maar verder voelen ze niet zo soepel meer. Heb in deze drie dagen ook rond de tweehonderd foto´s gemaakt, en zit nu op een totaal van rond de zevenhonderd.

Je kan merken dat dit de grootste toeristische attractie van Jordanie is, want je ziet en hoort mensen van alle nationaliteiten. Ik denk dat ik in de dagen in Petra bijvoorbeeld meer Chinezen dan Arabieren gezien heb. Wat ook redelijk apart is, zijn bepaalde stelletjes. Je komt regelmatig wat ouder wordende, kalende mannen met een behoorlijke buik tegen. Deze mannen gaan dan vergezeld van jonge, behoorlijk mooie vrouwen. Als je dit ziet, hoef je ze niet eens meer te horen praten, om te weten dat het Russen zijn. En als je ze dan hoort praten, klopt het elke keer weer.

Heb nog geen contact met Egyptair kunnen krijgen, maar nu ik weer in Amman ben, heb ik de kans om even bij hun kantoor langs te gaan, en te kijken wat mijn mogelijkheden zijn.

Geld

Hierover heb ik ondertussen al wel flink wat te vertellen. Voornamelijk in Egypte lijkt iedereen te denken dat alle toeristen een oneindige bankrekening hebben. Zo durfde een verkoper zelfs 7500 egyptische pond (bijna 1000 euro) voor een aantal zogenaamd echte authentieke antieke stenen. Lokale vondsten, noemde hij ze, geloof ik. Heb uiteindelijk wel wat kleine souvenirtjes van hem gekocht, maar voor een euro of twintig.

Ook lijkt nooit iemand hier wisselgeld of kleingeld te hebben. Van de Caliche-mensen (paard en wagen) lijkt het gewoon een trucje te zijn om meer geld van je te krijgen. Maar zelfs bij musea hebben ze vaak geen kleingeld. Pas als ze echt doorhebben dat je echt niet kleiner hebt, gaan ze op zoek of ze nog ergens een potje hebben. Gelukkig komt er hier in Jordanië wel redelijk wat kleingeld uit de pin. De Jordaanse Dinar is net iets minder waard dan de euro, en zelfs als je een paar honderd dinar pint, zitten er een aantal briefjes van 1 en 5 bij.

Maar het pinnen wil toch niet altijd werken. Ik had van tevoren natuurlijk bij de bank gecheckt in hoeverre ik zou kunnen pinnen. Volgens de ABN (sorry voor de sluikreclame) zou ik geen moeite hebben om in Egypte of Jordanië te pinnen. Maar helaas, net op het foute moment had ik dat wel. Op het vliegveld kon ik met geen van mijn pasjes geld pinnen, en ik had wel 20 Dinar nodig voor mijn visum. Een beambte van het vliegveld is met mij een behoorlijk deel van het vliegveld afgelopen om vijf andere automaten uit te proberen, maar geen één hiervan wilde mij geld geven. Uiteindelijk kon ik op het nippertje (met een beetje gesmokkel van de man achter de balie) genoeg egyptische ponden en losse euro's bij elkaar vinden om aan precies twintig dinar te komen. Extra opvallend is dat ik nu in Amman zonder problemen bij drie verschillende banken heb kunnen pinnen.

De laatste dagen heb ik twee leuke, maar lange dagtrips gemaakt. Gisteren het kasteel Kerak (een kruisvaardersburcht, erg interessant om te zien) bezocht, en nog even in de dode zee gedreven. Iets wat ik niet per se wilde doen, maar ben wel erg blij dat ik het gedaan heb. Een hele aparte ervaring. Vandaag het kasteel van Ajlun bezocht (een burcht ter verdediging tegen de kruisvaarders, en vooral het verschil in bouwstijl (met Kerak) is erg interessant). En daarnaast twee oude romeinse ruines bezocht, Jerash (een behoorlijke stad) en Umm Qais (een dorpje). Beide zijn verlaten na een grote aardbeving, Maar vooral Jerash (of Gezara, zoals het vroeger heette) is erg groot, en heeft nog behoorlijk wat openbare gebouwen die nog erg mooi zijn om te bezichtigen. T is nog niet te vergelijken met Pompeï, maar het begint toch erg dicht in de buurt te komen. Helaas moest een stel dat ook met deze dagtrip mee was hun vliegtuig halen, en hadden we maar een uurtje om Gezara te bekijken.

Met dit tempo heb ik heel snel flink wat dingen bekeken die ik heel graag wou doen (en ook een aantal dingen van mijn reservelijst). En ik zou het zonde vinden om vier dagen hier door te brengen, zonder dat ik nog iets heb wat ik echt graag wil doen. Dus ik heb Egyptair ondertussen al gemaild of ik drie of vier dagen eerder terug naar nederland kan. Dat zou inhouden dat ik nu eerst nog drie dagen naar Petra ga, om daarna nog twee of drie dagen in en rond Amman. Er is hier een prachtige Citadel en een aantal erg goede musea. Misschien ga ik nog een keer wat langer naar Gezara, of bezoek ik nog een aantal kruisvaardersburchten.

Luxor

na een relaxte nijlcruise kwam ik aan in Luxor voor nog eens 6 relaxte dagen. Ik zat zo ruim in de tijd, dat ik telkens halverwege de middag nog mooi een paar uurtjes van het zwembad in de nijl kon genieten. (ook al waaide het soms wel wat te hard)

Na een dagje op ontdekkingstocht in de stad ging ik de tweede dag naar het Luxor museum. Een mooi ruim opgezet museum, met een redelijk kleine selectie aan voorwerpen. Wel veel informatie overal bij. Er staan hier onder andere ook een paar mummies, een strijdwagen uit toetanchamons tombe, en een gigantische muur gebouwd toen de heidense farao Akhenaten aan de macht was. (hij schafte alle goden af behalve de Aten, de zonneschijf) Erg mooi om het verschil in versieringen op deze muur en andere tempelmuren te zien. Veel minder goden enmeer taferelen uit het werkelijke leven van gewone mensen en van de farao natuurlijk.

Na een paar uren bij het zwembad, ga ik 's avonds nog even de stad in om wat te eten, en daarna ga ik naar de luxor tempel die midden in de stad ligt. Deze is 's avonds prachtig verlicht, en is erg mooi om te zien (wel vergelijkbaar met alle andere tempels; veel offers aan de goden, veel zuilen en natuurlijk de gigantische pylonen (of hoe ze in het nederlands ook maar heten). Helaas is mijn camera erg slecht in het donker, hij flitst onnodig of heeft een extreem lange sluitertijd, waardoor elke foto vaag wordt. Dus neem ik maar een paar foto's met mijn telefoon, die verassend veel beter lijken.

De volgende dag ga ik naar Karnak Tempel, net buiten de stad, een gigantisch tempelcomplex, met een paar van de weinige nog overeind staande obelisken. Erg indrukwekkend en mooi. Het wemelt hier wel echt van de toeristen, zoveel heb ik er misschien alleen nog maar bij de piramides gezien. Een standbeeld van een Scarabee is onmogelijk op de foto te krijgen. Het brengt namelijk geluk om hier zeven keer omheen te lopen. En dus lopen er constant drie rijen dik aan chinezen, amerikanen en russen omheen. Ook bezoek ik vandaag het mummificatie museum, interessant, maarverrekte klein, en ze hebbenverdacht weinig mummies.

Na een heerlijk relaxte dag in het hotel, ga ik de laatste twee dagen de West-Bank verkennen. Heel vroeger was dit Thebe-west. Op de fiets is alles hier goed te doen. Als allereerste staat natuurlijk de vallei der Koningen op het programma. Het werkt hier als volgt: er zijn meestal 10 tombes open, maar voor twee hiervan moet je een extra kaartje kopen. Van de overige acht mag je er drie bezoeken. Mijn keuze valt op een gewoon kaartje en één voor de tombe van Toetanchamon. De tombes zijn verrassend kleurrijk (de kleuren zijn in de meeste tempels geheel verdwenen). Wel hebben de koptische Christenen in veel tombes huisgehouden. Dat wil zeggen: ze hebben de hoofden van goden weggehakt, hierogliefen vernietigd, of koptische kruizen ergens overheen geschilderd. Maar de tombe van toetanchamon maakt wel eenheel watextra indruk. De reden? Er is nog wat van de oorspronkelijke inhoud blijven staan; zowel zijn mummies, als twee doodskisten (het waren er iets van 8 ofzo); de ene van rood graniet, de ander van verguld hardhout. De vallei zelf is wat kleiner en onoverzichtelijker dan ik verwacht had. Maar helaas: geen foto's toegestaan...Verder ga ik vandaag nog naar de tempel van hatshepsut, ook hier is wat meer kleurbewaard gebleven dan in de meeste tempels.

Maar de volgende dag kan ik niet meergebruik maken van mijn hotelkamer. Dus ik bewaar het grootste deel van de attracties voor de volgende dag. Op deze laatste dag in Luxor bezoek ik: tombes van edelen, de vallei der koninginnen, de vallei der werkers, en de ramesseum en habu tempels. De tempels zijn meer van hetzelfde, maar de overige tombes laten een verfrissend verschil zien met de rest. Nog steeds zijn er veel goden en offers aan de goden. Maar je ziet af en toe wat meer alledaagse bezigheden; een edelman die de nummers bijhoudt, die dingen afweegt enz.

Na weer een slapeloze nacht in de nachttrein ben ik weer in Cairo, en Cairo is een stuk rustiger geworden. Er slapen nog steeds flink wat mensen op het Tahrirplein, maar er lijkt verder niet zoveel aan de hand. Ik ga deze dag nog even naar het Egyptisch museum, voornamelijk voor Toetanchamon's dodenmasker. Alles wat niet is achtergebleven in zijn tombe, staat nu in het egytische museum. Er zijn zo'n 6000 voorwerpen, en deze nemen hier tientallen, misschien wel honderden keren zoveel ruimte in als in de kleine tombe waar ze uitkomen. Dit deel van het museum is stukken mooier neergezet dan de rest. Het dodenmasker is erg indrukwekkend, en ook de overige doodskisten/sarcofagen zijn erg mooi. Alleen in de tombe was ik toch meer onder de indruk, waarschijnlijk gewoon omdat de voorwerpen daar horen te zijn.

En na weer een kort nachtje zit ik nu te wachten op mijn vliegtuig naar Amman, en hoop ik dat mijn Papyrus-verpakking het houd, en ik geen tientallen euro's voor niks heb uitgegeven.

"Humbling" (25-11-2011)

Of nederigmakend, in het Nederlands. Maar sommige dingen kan je maar met één woord uitdrukken, in maar één taal. Maar 'humbling' is het juiste woord voor de tempel van Ramses II bij Abu Simbel.

Stel je het volgende voor: je staat om half 3 's ochtend op, doucht even, en maakt je klaar. Zoals afgesproken sta je netjes om kwart over drie in de lobby van je hotel, echter een half uur later komt je minibusje pas aanrijden. Je denkt bij jezelf: hmm, ik had dus ook best een half uurtje langer kunnen slapen.

In het busje blijkt dat het propvol zit met toeristen, je krijgt een plekje tussen de chauffeur en de reserve chauffeur (voor de terugweg). Je zit met je linker been gedraaid, omdat je je voet niet recht neer kan zetten, en je zit met dat zelfde been ook nog eens vastgeklemd tussen de stoel en één of ander ingebouwd apparaatje. Het busje rijdt naar een verzamelplaats, want blijkbaar moet er in konvooi naar Abu Simbel gereden worden. Rond half 5 komen de laatste busjes aan. 'hmm, ik had dus ook best een een uur langer kunnen slapen.'

Onderweg wordt er nog iemand opgehaald, die was de chauffeur even vergeten. De reserve-chauffeur moet maar uitstappen. Na een paar uur slaapt je been volledig, maar eindelijk rond kwart voor acht kom je aangereden bij de lokatie. Je kijkt tegen de achterkant van een betonnen nepberg aan. 'Hmm, waarom ben ik niet in bed blijven liggen.'

Na wat hoedenverkopers af te wimpelen, koop je je kaartje en loop je om de betonnen kolos heen. Langzaam verschijnt er een gigantisch beeld, een zittende Farao met een aantal vrouwen en kinderen kleiner afgebeeld tussen zijn benen. Daarna komen de beelden één voor één tevoorschijn, stuk voor stuk tien tot vijftien keer hoger dan een mens. Langzamerhand raak je een beetje onder de indruk.

Je neemt even de tijd om deze majestueuze beelden op je in te laten werken, en loopt langzamerhand naar de ingang. Vlak voor je naar binnen loopt kijk je links en rechts nog even omhoog, wanneer je je pas echt beseft hoe gigantisch dit monument is. Dit wordt je nog even extra duidelijk gemaakt door de tientallen zwoegende slaven die in de ingang afgebeeld staan.

Dan loop je naar binnen en word je adem van je weggenomen. Je staat in een extreem hoge onvangsthal, waar acht net zo indrukwekkende beelden van Ramses II je aan staan te kijken. Op de muren staan veldslagen afgebeeld, vijanden die vertrapt worden, gedood worden of om genade smeken. Er staan zeer grote aantallen strijdwagens en soldaten op de muur. En telkens komt, in diep reliëf, de grote Ramses II terug in beeld. Dit is werkelijk onbeschrijfelijk.

Langzaam wordt je door de Ramses beelden naar het binnenste heiligdom geleid, waar vier beelden staan: Ramses samen met de drie belangrijkste goden. Twee keer per jaar worden deze beelden 's ochtend vroeg door één enkele zonnestraal een aantal minuten verlicht.

Verder staat hiernaast ook de tempel voor Nefertari, één van Ramses II zijn vrouwen (en hij had er 42, waarvan alleen Nefertari een tempel heeft gekregen). Eigenlijk ben ik hier eerst geweest, maar voor het verhaal.... Je weet wel. Ook een erg mooie tempel, maar ik was echt heel erg onder de indruk van de tempel van Ramses II zelf. Om eerlijk te zijn denk ik dat ik, behalve vorig jaar in Dachau, nog nooit zo onder de indruk ben geweest.

Maar de chauffeur had het niet zo goed geregeld, hij moest dus zelf ook weer terug rijden. Omdat hij natuurlijk net zo vroeg eraf was als iedereen, was hij doodop, en viel op de terugweg gewoon in slaap achter het stuur. Is verder niks gebeurd, en er is daar midden in de woestijn weinig om tegenaan of in te rijden, dus dat viel mee. Ook werden we tijdens een pitstop wel heel snel weer terug het busje in gestuurd. Waarna hij zelf, vijf minuten voor aankomst, ook nog snel om een pitstop moet. Maar hij heeft van maar een klein deel van de passagiers fooi gekregen in ieder geval.

Wat heb ik verder nog gedaan: een dagje naar de hoge dam, tempel van philae en de obelisk in aanbouw geweest. Een erg interessante dag, voornamelijk de obelisk, met al de tempels en tombes die je hier vind is dit een aangename, zij het korte afwisseling. De obelisken werden altijd uit één stuk steen gehouwen, en deze obelisk is halverwege de werkzaamheden gescheurd. Hij kon dus niet worden gebruikt, en ze hebben hem in de steengroeve laten liggen, zoals ze ermee aan het werk waren. Hij zit nog vast in de rotsen dus.

Daarna een korte nijlcruise van twee nachten genomen, wel leuk om eens gedaan te hebben. Alleen door de snelheid heb je teveel last van de wind, en is het net te koud om het zwembad te gebruiken, of te zonnen. Deze nijlcruise heeft me nu naar Luxor gebracht, waar ik blijf tot ik terug naar Cairo ga.

Musea, mensen en een trein (zondag 20 november)

Ik loop een beetje achter omdat ik geen wifi in het hotel heb, maar hierbij een stukje over eind vorige week.

De laatste paar dagen gingen vooral om de reis van Cairo naar Aswan. Ik zou vrijdag op zaterdag met de slaaptrein reizen, en had het hotel het ticket laten regelen. Het belangrijkste wat ik graag nog wilde zien in Cairo was het Egyptisch museum. Het museum waar je moet zijn als je hier in Egypte bent, met als pronkstuk natuurlijk de mummie van Toetankamon, met alle bijbehorende rijkdommen (bijv. zijn gouden dodenmasker).

De nachttrein vertrok pas om half negen, en daarom besloot ik om het 's ochtends rustig aan te doen, en aan het begin van de middag richting het museum te gaan. Er was een grote demonstratie aan de hand, en om één of andere reden kwam een assistent-professor van het museum naar me toe lopen, om te vertellen dat het museum gesloten was. Ik kon maar beter even naar het kunstmuseum gaan om te wachten tot na de demonstratie. Hij zou me de weg wel wijzen. Natuurlijk loop ik met hem mee, en hij vertelt dat ik als ik in het Egyptisch museum ben, ik maar even naar hem moet vragen. Dan gaat hij me laten zien met wat voor project hij op het moment bezig is. Na een gezelIlig gesprekje komen we echter uit bij een parfumwinkeltje, volgens hem is het kunstmuseum pas een half uur later (na de bidtijd van de moslims) open. Ik moet maar even binnenkomen voor een kopje thee. Natuurlijk was ik al wat achterdochtig, maar omdat zijn engels niet super is, denk je dat je misschien iets verkeerd hebt verstaan. Maar nu is het duidelijk dat hij me alleen maar binnen wil halen, in de hoop me iets te verkopen. Nadat hij zijn verhaal heeft gedaan, en me van alles heeft laten ruiken, bedank ik hem vriendelijk voor de thee, en verlaat de winkel.

Natuurlijk loop ik hierna regelrecht naar het museum, dat gewoon open is (ondanks dat er wel wat extra 'tourism police' is). Het museum van binnen weerspiegelt het Cairo buiten, het is namelijk chaos. Ze proberen alle objecten aan je te laten zien, en er staan overal verschillende bordjes met uitleg bij. Bij sommige dingen staan duidelijk meerdere bordjes van tientallen jaren oud, bij veel objecten staat helemaal niks. Nadat ik de eerste van vele gangen ben doorgesnuffeld, komt er een overzichtelijker stuk. Nu wordt ik echter al snel gevraagd het museum te verlaten, ze gaan namelijk sluiten. Het is vrijdag en dan sluiten ze eerder dan normaal, volgens de borden om 4 uur (had ik ook niet eens om gedacht), maar ze sluiten zelfs al om half 3.

Dan moet ik over anderhalve maar een dag eerder terug naar Cairo om de rest te zien....

De demonstratie heeft een gigantische groep mensen naar Cairo gebracht, en voor de zekerheid ga ik aan de overkant van de Nijl maar even een hapje eten. Na op een drijvend restaurant te hebben genoten van het eten, de zon, de nijl en een interessant boek, ga ik rond zes uur op weg naar het station van Giza. Met die demonstratie weet je nooit hoe lang je erover doet, en dan kan je maar beter wat eerder weg. De chauffeur van het hostel weet echter de perfecte route te vinden en om half zeven sta ik op het station.

4,5 uur later komt mijn trein aan... Hmm, das wat jammer, het hoofdstation in Cairo is onder water gelopen (of zoiets) en alle treinen hebben extreme vertraging. Het is een redelijk nette en schone trein, redelijk vergelijkbaar met de hotels waar ik zit. Dat betekent dat het wel lekker schoon is, maar dat veel wat gedateerd aandoet, of wat afwerking kan gebruiken (zoals een nieuw kitrandje in de badkamer). Helaas slaap ik niet goed in de trein, en als ik na een redelijk aparte wandeling door Aswan in het hotel kom, gebruik ik de rest van de middag om de slaap in te halen.

Vandaag ben ik in het Nubisch museum geweest en hier kan het Egyptisch museum nog wat van leren. Dit is echt een fantastische plek om heen te gaan. Er is een goede selectie van voorwerpen gemaakt, en er is een schat aan extra informatie te vinden over alle mogelijke tijdperken van de Nubische geschiedenis. Ook is er een grote, mooie en rustige tuin met een aantal bezienswaardigheden (een aantal Fatimidische graven, een oud Nubisch huis, en een grot met verplaatste rotstekeningen). Al met al heb ik hier vijf uur doorgebracht! Hierna zoek ik een plekje waar ze Falafel verkopen, en geniet op een rustig plekje aan de Nijl heerlijk van een zonsondergang in Aswan.

Dan nog een klein stukje over de mensen. De tourism police is overal waar toeristen komen aanwezig. Ze gaan hierin af en toe behoorlijk ver. Ik stond op mijn trein te wachten op een voetgangersbrug (de enige rustige plek op een station waar alle treinen meer dan twee uur te laat waren), en er kwam een andere toeristentrein aan. Deze politieagenten kwamen toen met zijn vieren (waaronder twee met automatisch wapens) om alle arabieren van de brug af te sturen.

Verder zijn de mensen hier een wereld van uitersten, aan de slechte kant bijvoorbeeld deze zogenaamde professor van het museum, extreem veel bedelaars of verkopers van wat dan ook (Veluca tripjes, drugs of gewoon water), en tot slot dieven. Ik ben er namelijk redelijk zeker van dat tijdens mijn wandeling naar het hotel iemand mijn opladers uit mijn tas heeft gejat, om zijn vriendje ze vervolgens terug te laten bezorgen. Ik was hier niet zeker van, dus ik heb deze man uit dank 2 pond aangeboden, toen hij dit niet aan wilde nemen omdat hij meer wou, heb ik 'm bedankt voor het terugbrengen. Aangezien ik weigerde meer te geven, wou hij later die twee pond natuurlijk wel hebben. Heeft ie niet gekregen...

Aan de andere kant heb je ook erg leuke ontmoetingen. Ik ben meerdere toeristen tegen gekomen die ook in hun eentje reizen, alleen de meesten zijn een stuk ouder dan mij (30 a 40). Met allemaal heb ik er leuke gesprekken gehad. In het Egyptisch museum kwam ik een jongen uit Cairo tegen die vroeg of ik Duits sprak, en of ik even met hem in het Duits over het museum wilde praten. Hij studeert Duits, en wilde heel graag even oefenen. Ook vanmiddag kwam ik aan de Nijl iemand tegen, een leraar op het eiland Elephantine (in de Nijl). Hij nodigde me uit om naar zijn school te komen, en wilde graag even met mij praten over boeken en studies. Hij was een cursus Duits aan het doen, en toen ik hem daarnaar vroeg, wilde hij graag wat hulp bij het lezen, en bij zijn uitspraak. Ook dat heb ik met plezier gedaan.

Tot slot: de plannen zijn wat aan het veranderen, ik wil heel graag even weg van alle bedelaars en verkopers, en zit er aan te denken om met een cruiseboot de volgende reis naar Luxor te maken. Dit, en het feit dat ik een dag eerder naar Cairo wil, zorgt ervoor dat ik waarschijnlijk niet naar Alexandrië kan. Ergens is dit jammer, maar het maakt mijn reis stukken relaxter, en scheelt me heel veel gereis per trein. Ook heb ik van een meerdere toeristen gehoord dat Alexandrië een beetje een tegenvaller is, het heeft een rijke geschiedenis (denk aan de vuurtoren en bibliotheek), maar daar is nog maar weinig van over. Ik wil hier graag nog een keer heen, maar het zit er waarschijnlijk deze vakantie niet in.

Grote attracties

Vandaag één van de eerste grote attracties bekeken. Heb namelijk met de chauffeur van het hostel een trip naar de andere kant van de nijl gemaakt. Vanuit Cairo ligt daar de stad Giza, met, zoals je wel kan raden, de piramides van gizeh. Maar waar ik van baal, ik voel me vandaag voor het eerst nogal in de maling genomen. De chauffeur reed vandaag de hele dag met me mee, en dat koste me 25 euro, dat vond ik zelf een redelijke prijs.

Waar ik me echter over `gehassled` voel, is dat hij eerst bij een stal langsreed. Vandaar kreeg ik de trip over het plateau van gizeh (waar de drie grote piramides staan, zes kleinere piramides, graven en tombes van de bouwers, en natuurlijk de sfinx) aangeboden te paard en wagen. Leek me een erg leuk idee, maar was achteraf misschien wat duur, en ook achteraf had ik t liever gelopen. Dan krijg je wat rustiger de tijd om alles op je in te laten werken, en om te verkennen waar je wilt verkennen.

Maar de piramides zelf waren natuurlijk fantastisch, t zijn zulke grote, en uitgebreide bouwwerken. En vooral het besef dat ze zolang geleden zijn gebouwd. Ook was de wagenrijder wel een goede gids, wist redelijk wat te vertellen, maar hij had vooral verder wat goede tips om te voorkopen dat je mee word genomen door mini-gidsen. Die vragen bijvoorbeeld naar je kaartje, en als je die aan ze geeft, lopen ze weg en moet je erachteraan. Dat zien ze al als een soort van tour, en dus verwachten ze geld van je. Dit is één van de vele trucjes waar je niet in moet trappen.

Volgens deze gids moest ik me gedragen als een japanner, en ik heb dus ook redelijk wat foto's genomen. Ik heb hem zelfs de foutste foto laten nemen die maar kan. Met je vinger op de top van de piramide. Waarschijnlijk is die verwijderd voor ik thuiskom...

Maar het was een hele lange dag, want mijn chauffeur heeft me ook nog meegenomen naar Sakkara. In vergelijking met het plateau van Gizeh was dit een zeer verfrissende belevenis. Hier staat de trap-piramide van Djoser (de voorganger van de piramides), en een flink aantal tombes en kleinere piramides. Bij Sakkara zijn alle vondsten van het plateau in een museum vlakbij te vinden, waardoor je ook meteen wat extra achtergrond te weten krijgt. Ook was het hier stukken rustiger qua tijd, qua toeristen, en qua profiteurs. Één van de bewakers van een tombe, die ik afwimpelde omdat ik dacht dat ie een gids was, zei t volgende: I'm no guide, the guides are at gizeh.

Tot slot heeft de chauffeur me nog naar het memphis museum gereden, hier staan/liggen een aantal gigantische beelden van Ramses II, de strijder/farao met 42 vrouwen en 107 kinderen (of zoiets). Wel erg indrukwekkende beelden. Vlakbij een klein papyruswinkeltje stond mijn chauffeur op mij te wachten, en hier heb ik ook een korte uitleg papyrusmaken gehad, en de eerste souvenirs gekocht.

Hoe ziet mijn vakantie er verder uit? Gisteren naar het Koptische Cairo geweest, een museum, en veel kerken. Maar erg interessant. Morgen het Egyptisch museum (stond eigenlijk al voor dag 1 op de planning), en morgennacht de nachttrein naar Aswan. Verder begin ik me een klein beetje te iriteren aan de guides en verkopers. Voornamelijk als ze zogenaamd nederlands gaan praten, ik kan op het moment geen allemachtig prachtig of goedemiddag meer horen. Maar toch moet je proberen te blijven lachen, wat tot nu toe toch echt het beste werkt om ze weg te houden. Één vreselijk hardnekkige verkoper liep zelfs pas bij me weg toen ik hem uitlachte (hij probeerde me nu nog een 2011 kalender te verkopen).

Tot slot, voor harold en andere geinteresseerden: ik heb nog geen snorren van vrouwen gezien. Misschien zijn ze er wel, maar dan zitten ze waarschijnlijk verstopt onder een Burka. Maar ik werd zowel gisteren als vandaag gevraagd of ik met een groepje vrouwelijke studenten of scholieren op de foto wilde :D, en kreeg van die groep van vandaag ook een paar 'I love you's naar me toegeroepen...

Cairo is chaos

Niks meer en niks minder. Pickup-trucks, auto's, brommertjes, motors, maar ook paard en wagen, ezels, handkarren, fietsen en voetgangers. Alles dubbel geparkeerd, iedereen toetert, iedereen duwt zich ergens tussen of voor. Qua kleden zie je maatpakken, spijkerbroeken, burkha's, hoofddoeken, keppeltjes en wat je maar kunt bedenken. En verder heb je natuurlijk de zwerfhonden en zwerfkatten die overal tussendoor te vinden zijn.

De minaretten maken je 's ochtends om vijf uur t eerst al even wakker, als je daarvoor in ieder geval sliep. Want juist vlak na vijf uur, in de eerste minuten erna, is het voor het eerst in de nacht even stil. De hele nacht door blijft het verkeer langskomen. Zeker hier, in downtown Cairo. Dicht bij alles, het sinds kort beroemdeTahrir-plein, het egyptisch museum en de nijl.

Als je de oudere delen van de stad binnengaat wordt dit gevoel van chaos alleen maar erger. Loop over de begaande paden, waar veel toeristen komen, en je zal extreem vaak aangesproken worden, of je hier wat wilt drinken, of je in dat winkeltje even wilt kijken, of je hier wat wilt komen eten. Er wordt je gevraagd waar je vandaan komt, en als je netjes 'Holland' antwoord, worden de grote steden standaard opgenoemd, of ze gaan zelfs in het nederlands door met hun verkooppraatje; 'Goedemiddag, limoenthee? of mangosap? Een whiskeytje na?'

Maar dit is het allemaal meer dan waard zo gauw je het juiste straatje of steegje inloopt. Alle mensen zijn de hele dag op straat en verkopen van alles. Er wordt in de deuropening een gietijzeren pot in vorm geslagen, of je ziet een meter verder een hamer en aanbeeld staan. Je kan madrassa's (islamitische scholen) binnenlopen, maar ook een moskee of kerk. Ga je een ander steegje in kom je bij een 200 jaar oud café, en bij de beste falafelplek van Cairo. Of je loopt eerst een stuk door een smerig, stinkende markt. Die verandert echter na een klein stukje lopen in een prachtige, authentieke markt, met allerlei soorten fruit, maar ook erg veel vlees (levend en dood). We kwamen bijvoorbeeld een vrouw tegen, die vijf levende eenden aan de poten mee naar huis sleurde. Even verderop zie je dan een pikzwart winkeltje, waar nog ouderwets steenkool of houtskool wordt verkocht. Dit soort steegjes leven vaak prachtige foto's op.

Op de juiste plekken ben ik vandaag in ieder geval geweest, dankzij Paul, een Amerikaan. We zaten beiden aan het ontbijt en hij vroeg naar mijn plannen, kwam daarna met behoorlijk wat tips. Aangezien hij zelf nog geen plannen had, bood hij aan om mij de oude stad te laten zien. Hij was zelf in Cairo omdat het hem de vorige keren goed was bevallen, en omdat hij zijn frequent flyer punten voor dit jaat nog moest halen, om zo de juiste status te behouden (als je zoveel per jaar vliegt, heb je dan volgend jaar weer bepaalde bonussen of kortingen, hoe amerikaans kan t worden). En dus is hij nog 'even' voor twee dagen (vanuit San Diego via Maui) naar Cairo gegaan.

Tot slot nog even: de reis was goed gegaan, behalve twee vertragingen van een half uurtje, één in de trein en één op schiphol. Ik kwam echter netjes op tijd in Cairo aan, en er stond iemand van het hostel op me te wachten met een auto. Deze man heeft mij, zoals het hoort (dus luid toeterend) naar het hostel gebracht.